سایت معتبر سینه ریوو 10 بازیگر برتر تمام دوران را انتخاب کرده است. البته ستارگان مرد. انتخاب به گونه ای است که نمی‌توان اعتراضی به آن کرد. هر 10 نفر از اسطوره های مسلم دنیای سینما هستند...

به گزارش اخبار سینمای جهان, سایت معتبر سینه ریوو ۱۰ بازیگر برتر تمام دوران را انتخاب کرده است. البته ستارگان مرد. ترکیبی از ۵ ستاره مدرن – براندو، پاچینو، نیکلسون، دونیرو و نیومن – و ۵ ستاره کلاسیک شامل کری گرانت، جیمز استوارت، همفری بوگارت و هنری فاندا. انتخاب به گونه ای است که نمی‌توان اعتراضی به آن کرد. هر ۱۰ نفر از اسطوره های مسلم دنیای سینما هستند.

این سایت در مقدمه این انتخاب یک فهرست ۱۰ نفره دوم را نیز منتشر کرده و نوشته که این ۱۰ نفر نیز شایستگی حضور در هر فهرستی از بزرگ ترین ستاره های تاریخ سینما را دارند که در انتهای مطلب این فهرست نیز آورده شده است.

۱ – مارلون براندو
۲۰۰۴-۱۹۲۴
اسطوره بازیگری. اولین نمونه اعلای مکتب آکتورز استودیو. با اعتماد به نفسی خیره کننده که گاه پهلو به پهلوی خودپسندی می‌زد. از دهه ۴۰ و ۵۰ با فیلم هایی مثل اتوبوسی به نام هوس، زنده باد زاپاتا و در بارانداز چهره شد و در دهه ۷۰ با پدرخوانده به یک افسانه زنده بدل شد. برخلاف انتظار تعداد فیلم های بزرگش چندان زیاد نیست اما تاثیر موحشی بر نسل بعدی بازیگران گذاشته است. دلمشغولی های سیاسی و اقتصادی اش و میلش به انزوا کارنامه او را به اندازه کافی پبربار نساخته است. اما در همین معدود شاهکارهایش، نبولغ بی نظیر بازیگری اش با تمام وجود احساس می‌شود.

بهترین فیلم ها: اتوبوسی به نام هوس (۱۹۵۱)، در بارانداز (۱۹۵۴)، پدرخوانده

فیلم های مطرح دیگر: زنده باد زاپاتا (۱۹۵۲)، وحشی (۱۹۵۳)، شیرهای جوان (۱۹۵۸)، آخرین تانگو در پاریس (۱۹۷۳).

۲ – آل پاچینو
۱۹۴۰-؟
در دهه ۷۰ بهترین بازیگر دنیا بود. یک نیویورکی متوسط القامت با چهره ای خنثی و حتی می‌شود گفت روشنفکرانه با پدرخوانده چهره شد و با سرپیکو و بعدازظهر سگی و مترسک و پدرخوانده ۲ (همگی ساخته شده در نیمه اول دهه ۷۰) شهرتی افسانه ای یافت. از نیمه دوم دهه ۸۰ اسیر مشوربات الکلی شد اما در دهه ۹۰ با فیلم هایی مثل بوی خوش زن و مخمصه، بازگشتی خیره کننده داشت. موفقیت پیاپی فیلم های دوره اخیرش محبوبیت گمشده اش را دوباره احیا کرده است.

بهترین فیلم ها: پدرخوانده (۱۹۷۲)، بعدازظهر سگی (۱۹۷۵)، صورت زخمی‌(۱۹۸۴)

فیلم های مطرح دیگر: سرپیکو (۱۹۷۲)، پدرخوانده۲ (۱۹۷۴)، مخمصه (۱۹۹۵)، نفوذی (۱۹۹۹)

۳ – جک نیکلسون
۱۹۳۷-؟
قیافه سمپاتیک او راه را برایش هموار ساخته است. او به هیچ وجه زیبا نیست و حتی بارقه ای شیطانی در چهره اش احساس می‌شود اما از آن چهره هایی است که نمی‌توان چشم ازشان برداشت. در دهه ۷۰ در یک دوره شکوفایی حیرت انگیز کاراکترهایی را ایفا کرد که در هیچ سبک و سیاق بازیگری نمی‌گنجند و محصول نبوغ غریزی او به عنوان یک بازیگر فوق مدرن بودند. او به عنوان بازیگر از حس همذات پنداری تماشاگر می‌گریزد و او را به چالش می‌کشد. حضور او در هر فیلم یعنی سهمی‌از جذابیت یک فیلم. او از اواخر دهه ۶۰ تا امروز همیشه یکی از وزنه های هالیوود باقی مانده است.

بهترین فیلم ها: محله چینی ها (۱۹۷۴)، دیوانه از قفس پرید (۱۹۷۵)، تلالو (۱۹۸۰)

فیلم های مطرح: چند قطعه آسان (۱۹۷۱)، پستچی دوبار زنگ می‌زند (۱۹۷۹)، پتمن (۱۹۸۹)، بهترین شکل ممکن (۱۹۹۶)

۴ – رابرت دنیرو
۱۹۴۳-؟
این بازیگر محبوب اسکورسیزی (او در ۷ فیلم اسکورسیزی بازی کرده است) با بازی در فیلمی‌ از کاپولا شهرت جهانی پیدا کرد. در پدرخوانده ۲ و در نقش جوانی های دن کورلئونه. توانایی اش در نمایش خشم کنترل نشده، عصیان های ناگهانی و تلاطم های احساسی او را به بازیگر محبوب اسکورسیزی بدل کرد. چهره ایتالیایی تبار او موجب شد تا به شکل سنتی در نقش گانگسترها ظاهر و مشهور شود. از دهه ۹۰ این پدیده مسلم بازیگری، استعداد کمیک خود را جدی تر گرفت و در مجموعه ای از فیلم های مردم پسند کمدی ظاهر شد (مثل این را تحلیل کن). او یکی از استوانه های بازیگری معاصر است که همچنان توانایی جذب مغناطیسی تماشاگر را داراست اما مدت هاست که نقش مهمی‌ایفا نکرده است.

بهترین فیلم ها: پدرخوانده ۲ (۱۹۷۴)، راننده تاکسی (۱۹۷۵)، گاو خشمگین (۱۹۸۰)

فیلم های مطرح: سلطان کمدی (۱۹۸۲)، روزی روزگاری آمریکا (۱۹۸۴)، مخمصه (۱۹۹۵)، کازینو (۱۹۹۶)

۵ – پل نیومن
۲۰۰۸-۱۹۲۵
در دهه ۵۰ به عنوان جانشین جیمز دین جوانمرگ ظاهر شد. در نقش جوان عترض احساساتی منزوی اما به سرعت نشان داد که توانایی های فراتری از آن بازیگر فقید را در چنته دارد. بدون آن حس خوددلسوزی آزارنده جیمز دین. او به سادگی در نقش هایش می‌لغزید و به راحتی توانست در قالب کلاسیک بازیگران هالیوود جای بگیرد. او از آن دسته بازیگرانی است که در یادآوری فیلم ها و شخصیت هایی که بازی کرده ناخودآگاه لبخندی بر صورتتان می‌نشیند. او در دهه ۶۰ ستاره بی رقیب سینمای جهان بود. شهرت او در دهه ۷۰ رو به زوال رفت و در دهه ۸۰ (به رغم بردن یک اسکار) خاموش شد.

بهترین فیلم ها: گربه روی شیروانی داغ (۱۹۵۸)، بیلیاردباز (۱۹۶۱)، لوک خوش دست (۱۹۶۷)

فیلم های مطرح: هاد (۱۹۶۳)، مرد (۱۹۶۶)، بوچ کسیدی و ساندنس کید (۱۹۶۹)، نیش (۱۹۷۳)

۶ – کری گرانت
۱۹۸۶-۱۹۰۴
او را می‌توان عصاره تمام فضائل بازیگری هالیوود دانست. نمایشی از طنز، چهره جذاب، زمان سنجی و توانایی های استاندارد بازیگری. او از ابتدای دهه ۳۰ تا نیمه دهه ۶۰ به مدت ۳۵ سال ستاره مسلم سینما باقی ماند و با مجموعه ای از مشهورترین کارگردانان هالیوود همکاری کرد. شیوه سهل و ممتنع او در بازیگری هرگز در سینما تکرار نشده است. او متخصص بازی در فیلم های کمدی بود اما در نقش های درام نیز جلوه فراموش ناشدنی دارد. تاثیر او بر بازی ستارگانی مثل تام هنکس و جورج کلونی محسوس است. او از آن دسته ستارگانی است که هرگز به اسکار نزدیک هم نشد.

بهترین فیلم ها: نگهداری از بیبی (۱۹۳۸)، بدنام (۱۹۴۶)، شمال از شمالغربی (۱۹۵۹)، معما (۱۹۶۴)

فیلم های مطرح: حقیقت تاسفبار (۱۹۳۸)، فقط فرشته ها بال دارند (۱۹۳۹)، ارسنیک و توری کهنه (۱۹۴۴)، ماجرای به یادماندنی (۱۹۵۷)

۷ – جیمز استوارت
۱۹۹۷-۱۹۰۸
مرد نجیب سینما کمی‌ پس از کری گرانت جلوه کرد و یک دهه پس از او از سینما کناره گرفت. این یعنی ۴۰ سال بازی در سینما در بالاترین سطح ممکن. قامت بلند و احساسی را عدم تعادل روحی را به تماشاگر منتقل می‌ساخت که باعث جلب همدلی تماشاگر می‌شد چهره او به رغم خوشایند بودن هیچ ارتباطی با قهرمان استاندارد آمریکایی نداشت. او ایفاگر نقش مردانی اخلاق گرا، کمی ‌رمانتیک با حسی از طنز و درگیر مشکلات روزمره زندگی بود. ردپای او بر بی شمار شاهکار سینمایی از بزرگترین کارگردانان سینماب ه چشم می‌خورد و در همه این فیلم ها او کار خودش را به بهترین شکل ممکن انجام داده است.

بهترین فیلم ها: مغازه سرنبش (۱۹۴۰)، چه زندگی شگفتی (۱۹۴۶)، پنجره عقبی (۱۹۵۴)، سرگیجه (۱۹۵۸)

فیلم های مطرح: آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود (۱۹۳۹)، داستان فیلادلفیا (۱۹۴۰)، مهمیز برهنه (۱۹۵۳)، مردی که لیبرتی والانس را کشت (۱۹۶۱)

۸ – همفری بوگارت
۱۹۵۷-۱۸۹۹
بوگارت جدا از ظرفیت های بازیگری اش بیشتر به عنوان یک شمایل در سینما حضور دارد. نمایشی عینی از کلبی مسلکی، تلخ اندیشی، وارستگی اخلاقی و در ترکیب با یک زبان گزنده و نیشخندهای ملایم. او در دهه ۳۰ با سینمای گانگلستری شروع کرد اما در دهه ۴۰ در زمان اوج گیری سینمای سیاه به عنوان چهره اصلی این نوع سینما مشهور شد. نمی‌توان ارزیابی دقیقی از توانایی های او به عنوان یک بازیگر انجام داد. افسانه پیرامون او چنان با واقعیت ترکیب شده که سخت است بوگارت حقیقی را تشخیص داد. مرگ او در سن ۵۸ سالگی این افسانه را تشدید کرد.

بهترین فیلم ها: شاهین مالت (۱۹۴۱)، کازابلانکا (۱۹۴۲)، خوب ابدی (۱۹۴۶)، در مکانی خلوت (۱۹۵۰)

فیلم های مطرح: سی یرای مرتفع (۱۹۴۰)، داشتن و نداشتن (۱۹۴۴)، گنج های سی یرا مادره (۱۹۴۸)، قایق آفریکن کویین (۱۹۵۱)

۹ – گری کوپر
۱۹۶۱-۱۹۰۱
گری کوپر از سینمای صامت در مقام یک ستاره شروع کرد و در دهه های ۳۰ و ۴۰ و ۵۰ این مقام را حفظ کرد. در پشت چهره و کاراکتر موقر او نوعی بازیگوشی کودکانه احساس می‌شد. در صدا و حرکاتش خامی ‌موج می‌زد اما همه اینها مانع نشد که او در مقام قهرمان نمونه آمریکایی محبوبیت خارق العاده ای نیابد. تا آنجا که طعنه ادبی رومن گاری به افسانه از رنگ و رو رفته آمریکا، نام خداحافظ گری کوپر را بر خود گرفت. از چهره کوپر نوعی سلامت روان نیرومندی و حس نیت تراوش می‌کرد اما در دهه ۵۰ به شکل متناقضی در بهترین فیلم هایش نوعی نااستواری و اضطراب را به نمایش گذاشت که نشانه ای از کمال دیررس بازیگری او بود.

بهترین فیلم ها: گروهبان یورک (۱۹۴۰)، ماجرای نیمروز (۱۹۵۲)، عشق در بعدازظهر (۱۹۵۷)، مردی از غرب (۱۹۵۸)

فیلم های مطرح: آقای دیدز به شهر می‌رود (۱۹۳۶)، زنگ ها برای که به صدا درمی‌آیند (۱۹۴۳)، سرچشمه (۱۹۴۹)

۱۰- هنری فاندا
۱۹۸۲-۱۹۰۵
یکی دیگر از بلندقامتانی که در دهه ۳۰ در سینمای آمریکا درخشیدند (گرانت، استوارت، کوپر و جان وین نیز همگی از قدی بالای ۱۸۵ برخوردار بودند) در چره او نوعی رمانتیسیم ویکتوریایی موج می‌زد اما به سرعت نشان داد که در عرصه کمدی نیزی بازیگر مطرحی است. فاندا از ۱۹۳۵ بازیگری را آغاز کرد و در سال ۱۹۸۱ در آخرین فیلمش یعنی برکه طلایی ظاهر شد. ۴۶ سال بازی و جالب آنکه برای آخرین فیلمش بالاخره برنده اسکار شد. در این میان از اواخر دهه ۴۰ تا نیمه دهه ۵۰ به شوق بازی در تئاتر سینما را به طور موقت ترک کرد. او یکی از شمایل های وقار عمیق مردانه در سینماست.

بهترین فیلم ها: خوشه های خشم (۱۹۴۰)، لیدی ایو (۱۹۴۱)، کلمنتاین عزیزم (۱۹۴۶)، ۱۲ مرد خشمگین (۱۹۵۸)

فیلم های مطرح: تنها یک بار زندگی می‌کنی (۱۹۳۷)، آقای لینکلن جوان (۱۹۳۹)، مرد عوضی (۱۹۵۷)، روزی روزگاری در غرب (۱۹۶۹)

فهرست دوم ۱۰ بازیگر بزرگ دیگر
۱۱ – مارچلو ماسترویانی ۱۲ – جان وین ۱۳ – گریگوری پک ۱۴ – اسپنسر تریسی ۱۵ – ژان گابن ۱۶ – برت لنکستر ۱۷ – الک گینس ۱۸ – جیمز دین ۱۹ – تام هنکس ۲۰ – دانیل دی لوییس

منبع: فان 95

آلبرت فینی هم در بیست و سومین فیلم جیمز باند ایفای نقش می‌کند...

, فینی (قتل در قطار سریع‌السیر شرق، ماهی بزرگ) در این فیلم قرار است نقش یک مأمور عالی‌رتبه سابق با قدرتی بیش از سرویس مخفی اطلاعات را بازی کند. دانیل کریگ (مونیخ، ماجراهای تن‌تن) باز هم در نقش جیمز باند ظاهر خواهد شد و جودی دنچ (شکسپیر عاشق، غرور و تعصب) هم طبق روال فیلم‌های اخیر جیمز باند، نقش «ام» را بازی خواهد کرد.

با پیوستن فینی به فیلم جدید جیمز باند، به نظر می‌رسد با یکی از پرستاره‌ترین فیلم‌های سری جیمز باند طرفیم. به غیر از این سه بازیگر، رالف فاینس (فهرست شنیدلر، بیمار انگلیسی)، خاویر باردم (جایی برای پیرمردها نیست، ویکی کریستینا بارسلونا) و نائومی هریس (میامی وایس، دزدان دریایی کارائیب: در انتهای دنیا) نیز قرار است در این فیلم بازی کنند.

فیلم جدید جیمز باند را سام مندس (زیبای آمریکایی، جاده‌ای به سوی پردیشن) کارگردانی خواهد کرد. فیلم قبلی جیمز باند، ذره ای آرامش(2008) به کارگردانی مارک فورستر (بادبادک‌باز، بمان) با بودجه‌ای حدوداً 200 میلیون دلاری، در سطح دنیا حدود 575 میلیون دلار فروش کرد. فیلم بیست و سوم از سری فیلم‌های جیمز باند قرار است نوامبر آینده اکران شود.

منبع: کافه سینما

ویرایش و تنظیم در اخبار سینمای جهان

ترسناك‌ترین سكانس فیلم در تاریخ سینما لحظه‌ای از فیلم «روانی» ساخته معروف آلفرد هیچكاك است...

به گزارش اخبار سینمای جهان, نشریه سینمایی "توتال فیلم" در گزارشی به مناسبت روز ملی هالووین در آمریكا، نگاهی به ترسناك‌ترین لحظه‌هایی كه در تاریخ سینمای جهان موجب رعب و وحشت مخاطبان شده است را معرفی كرد.

براین اساس، سكانس مربوط به حمام گرفتن «ماریو كرین» (با بازی جانت لی) در هتل "باتز" در فیلم «روانی» ترسناك‌ترین سكانس فیلم در تاریخ سینما است. «روانی» كه بهترین فیلم دهه 60 سینمای جهان محسوب می‌شود، یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما است.

این فیلم محصول سال 1960 نامزد چهار جایزه اسکار از جمله بهترین کارگردانی بود که در جوایز سینمایی ادگار آلن پو بهترین فیلم جنایی شناخته شد و در جوایز گلدن گلوب جایزه بهترین بازیگر زن را برای «جانت لی» به همراه آورد. این فیلم در سال 1992 در فهرست میراث فرهنگی آمریکا و در گنجینه شاهکارهای سینمایی هالیوود قرار گرفت.

در رتبه دوم این فهرست، سكانس مربوط به فیلم «درخشش» استنلی كوبریك قرار دارد. لحظه‌ای كه دنی تورانس (با بازی دنی لیود) در حال راندن سه‌چرخه‌اش در دالان مقابل هتل است و با خواهران دوقلوی شیطانی مواجه می‌شود. كوبریك برای ساخت فیلم «درخشش» پنج سال علاقه‌مندان سینما را به انتظار نشاند و در سال 1980 این فیلم را براساس رمانی از «استفن كینگ» ساخت كه با نقش‌آفرینی «جك نیكلسون» همراه است.

فیلم «کشتار با اره برقی در تگزاس» محصول 1974 به كارگردانی «توبی هوپر» در رتبه بعدی قرار دارد. لحظه‌ای كه «كرك» به ‌دنبال یافتن كمك، وارد یك خانه متروكه می‌شود

و از اتاق روبرویی صدای فریاد چند خوك را می‌شنود.

منبع: توتال فیلم

ویرایش و تنظیم در اخبار سینمای جهان