بران 

Drive

عجب فیلم خوب و غیر منتظره ای!

کارگردان: نیکلاس ویندینگ رفن

بازیگران: رایان گاسلینگ – کری مولیگان – برایان کرانستون – آلبرت بروکس – ران پرلمن – اسکار ایزاک

مدت زمان: 100 دقیقه

درجه نمایشی: R

ژانر: اکشن / درام / جنایی / هیجانی

امتیاز: 8

محصول سال 2011

خلاصه داستان و توضیحات

عجب فیلم خوب و غیر منتظره ای. کاملا متفاوت و منحصر به فرد. فیلمنامه عالی, کارگردانی عالی, بازیگری عالی, فیلمبرداری عالی, موسیقی متن عالی. بی دلیل نبود که جایزه ی بهترین کارگردانی را در جشنواره امسال کن به کارگردان همین فیلم دادند. سبک و سیاق فیلمسازی نیکلاس ویندینگ رفن خاص خود اوست. همه اکشن می سازند و او هم فیلم اکشن ساخته اما بیا و ببین چه اکشنی! یک اکشن واقع گرایانه که نفس را در سینه هایتان حبس می کند. غلو کرده ام اگر بگویم دل شیر می خواهد تماشای این صحنه های اکشن رئالیستیکی.

شما با خیال راحت می نشینید و ده ها و صدها صحنه ی قتل و جنایت را در انبوهی از فیلم های هالیوودی می بینید و کک تان هم نمی گزد و مطلقا هم دچار هیچ تشویش و اضطراب درونی ای نمی شوید, چون می دانید که این صحنه ها تماما قلابی و ساختگی هستند. اما صحنه های قتل و جنایت و اکشن بران شما را به شدت دچار تشویش می کند چون اصلا نشانی از ساختگی بودن و قلابی بودن در آنها نیست.

این فیلمساز دانمارکی تبار, یک رنگ و بوی اروپایی به صحنه های اکشن فیلم اش زده که پاک فیلم اش را متفاوت از انبوه فیلم های اکشن کرده است. و همه ی این ها را اضافه کنید به یک کاراکتر اصلی مرموز و فوق العاده کم حرف که ما او را به نام «راننده» می شناسیم; کاراکتری در سبک و سیاق کاراکتری که آلن دلون در فیلم سامورایی بازی کرد: خونسرد, منزوی, در خود فرو رفته و ماهر در شغل خود. راننده که نقش اش را رایان گاسلینگ بازی می کند تنها یک کار را خیلی خوب بلد است و آن رانندگی است. او روزها در صحنه های فیلمبرداری فیلم های اکشن به عنوان راننده ی بدل خدمت می کند و در مسابقات رانندگی شرکت می کند و شب ها اتومبیل های دزدان و تبهکاران را می راند. راننده هیچ علاقه ای به حرف زدن با دیگران ندارد و خود را درگیر مسایل احساسی نمی کند اما ناگهان به خانمی که در همسایگی اش زندگی می کند ـکری مولیگان) علاقه مند می شود.

این زن ازدواج کرده و مادر یک پسر است اما شوهرش مدتی است که به زندان افتاده, هر چند که قرار است به زودی از زندان آزاد شود. اما راننده آدمی است که در «روز» زندگی می کند. او برای چند روز هم که شده نقش شوهر و پدر جانشین را برای این زن و پسرش بازی می کند. شوهر زن از زندان آزاد می شود و به راننده پیشنهاد می کند که در یک سرقت یک میلیون دلاری شرکت کند. اما این سرقت درست از کار در نمی آید و زن همسایه و پسرش هم در معرض خطر قرار می گیرند و راننده سعی می کند جان آنها را نجات بدهد...

در جایی خواندم که کارگردان فیلم از بازیگران فیلم اش و مخصوصا از بازیگر اصلی فیلم خواسته بوده که از دیالوگ پرهیز کنند و در مقابل سعی کنند که حرف و خواسته شان را با حالت های چهره و نگاه, بیان بکنند مگر اینکه واقعا حرف ضروری ای برای گفتن داشته باشند. این «سکوت» تاثیر شگرفی بر چگونگی شکل گیری شخصیت راننده داشته و به نوعی او را تبدیل به یک کاراکتر اسطوره ای مرموز کرده است. این همه توجه به پرورش کاراکتر در فیلم های ژانر اکشن امری نامعمول به شمار می رود. رایان گاسلینگ شاید در نگاه اول گزینه ی خوبی برای ایفای نقش های اکشن نباشد. ما این بازیگر خوب را بیشتر در نقش های درام و کمدی های متین دیده بودیم. اما حالا می بینیم که او بهترین بازیگر برای ایفای نقش اصلی در بران است. او به خوبی توانسته این کاراکتر مرموز درون گرا یا در خود فرو رفته را تجسم بخشد. او کاری می کند که «ما»ی تماشاگر به زندگی اش و به سرنوشت اش علاقه مند شویم; آن هم با حداقل کلمات, آن هم فقط با حالت نگاه و چشم ها.

ما به خوبی با این کاراکتری که فقط در لحظه زندگی می کند و هیچ ترسی از مردن ندارد – شاید به این دلیل که زندگی اش هیچ وقت زندگی نبوده – همذات پنداری می کنیم و حتی درگیر رابطه ی معصومانه اش با زن همسایه می شویم.

حسین امینی فیلمنامه نویس ایرانی تبار بران (که نوه ی دکتر علی امینی نخست وزیر سابق کشورمان است) با خلق چنین کاراکتری هیچ نیازی نداشته که سابقه و پس زمینه ی زندگی او را به روی کاغذ بیاورد و همین خصوصیت به امینی فرصت داده که چندتایی کاراکتر جانبی جذاب بیافریند.
همه ی کاراکترهای جانبی فیلم تماشایی اند و از همه تماشایی تر کاراکتری است که آلبرت بروکس نقش او را بازی می کند: رئیس تبهکارانی که می گوید قبلا تهیه کننده ی سینما بوده و فیلم های عشقی اکشن تولید می کرده است. یکی دیگر از خصوصیات عالی فیلم صحنه های تعقیب و گریز خیابانی آن است. فیلم یکی دو صحنه ی رانندگی در خیابان دارد که واقعا نمونه اش را در هیچ فیلمی پیدا نمی کنید; فقط آدم افسوس این را می خورد که چرا تعداد این صحنه های در فیلم کم است. و این را هم باید یاد آوری کرد که موسیقی متن فیلم که از نوع موسیقی الکترونیک است و کاری است از کلیف مارتینز, تکمیل کننده ی حس و حال عبوس و تیره ی فیلم است. تماشای این فیلم را به همه ی آنهایی که در جستجوی سینمای خوب و متفاوت هستند توصیه می کنم./

منبع :دنیای سینما                                                                       ویرایش در اخبار سینمای جهان

ظهور سیاره میمون ها

Rise of the Planet of the Apes

مرحله تولید: درحال اکران

کارگردان : Rupert Wyatt

نویسنده : Pierre Boulle ، Rick Jaffa

بازیگران :

James Franco  ...  Will Rodman

Freida Pinto  ...  Caroline Aranha

John Lithgow  ...  Charles Rodman

Brian Cox  ...  John Landon

ژانر :اکشن/حادثه ای، درام و علمی تخیلی/ فانتزی

مدت زمان فیلم: ۱ساعت و ۵۰ دقیقه

تاریخ اکران: ۵ آگوست ۲۰۱۱

درجه سنی :  PG-13( مناسب برای افراد بالای 13 سال)

محصول: ایالات متحده امریکا

زمان : 105دقیقه

امتیاز:8

سیاره میمون ها  یکی از محبوبترین سوژه های هالیوود است که بعد از گذشت نزدیک به نیم قرن از ظهورش به سینماها ، هنوز هم پیدا می شوند کسانی که بخواهند آن را بازسازی کنند. رمان « سیاره میمون ها » در سال 1963 به نویسندگی پیر بوله به زبان فرانسوی منتشر شد و به دنبال آن هم ساخت فیلمهای سینمایی براساس آن آغاز شد. اولین اقتباس از این رمان را فرانکلین شافنر در سال 1968 با ساخت فیلمی با بازی چارلتون هستون با عنوان « سیاره میمون ها » آغاز کرد. « سیاره میمون ها » ی شافنر یکی از برترین فیلمهای کلاسیک هالیوود در ژانر علمی تخیلی بود که توانست افتخارات زیادی را هم کسب کند. اما بازسازی هایی که سالها بعد از این اثر شد، باعثِ مخدوش شدن نام این اثر شد تا اینکه در سال 2001 ، تیم برتون در یک حرکت غیرمنتظره تصمیم گرفت تا این فیلم را بازسازی کند. تیم برتون کارگردانی است که اصولاً سوژه هایش را به سختی انتخاب می کند و نوع سوژه هایش هم معمولاً فانتزی هستند، بنابراین همانطور که انتظار می رفت بازسازی تیم برتون از « سیاره میمون ها » اثر چندان قابل توجهی در کارنامه اش به حساب نیامد و این فیلم خیلی زود فراموش شد. تا اینکه 10 سال پس از آخرین بازسازی از  «سیاره میمون ها » فیلمی تحت عنوان « ظهور سیاره میمون ها » اکران شده که البته یک بازسازی کامل از منبع اصلی به حساب نمی آید. « ظهور سیاره میمون ها » نگاهی آزاد به رمان پیر بوله دارد و در آن داستان چگونگی تسخیر این سیاره توسط میمون ها را به تصویر می کشد.

ویل رادمن ( جیمز فرانکو ) دانشمندی است که به دلیل ابتلای پدرش به بیماری آلزایمر، تصمیم گرفته تا هرطور که شده دارویی را برای از میان بردن این بیماری تولید کند. او در آزمایشگاه دارویی با عنوان ALZ 122 بوجود آورده و امیدوار است با تکمیل تحقیقاتش بر روی این واکسن بتواند بیماری آلزایمر را برای همیشه ریشه کن کند. او برای نمونه، این واکسن را بر روی یک شامپانزه ماده آزمایش می کند اما متاسفانه در ادامه راه به دلیل یک اتفاق و کشته شدن این شامپانزه ماده ، ادامه تحقیقات متوقف می شود تا نمونه ی دیگری برای ازمایش پیدا شود. اما ویل متوجه می شود که شامپانزه ماده در زمان مرگ، فرزند خود را به دنیا آورده و این بهترین فرصت برای ویل است که فرزند این شامپانزه که حاصل دستکاری های ژنتیکی هم هست ، به آزمایشگاه خود بیاورد و به ادامه تحقیقاتش بپردازد. ویل شامپانزه کوچک را نزد خود می آورد و نام  قیصر! ( اَندی سرکیس )  را بر روی او می گذارد. این شامپانزه در طی 7 سال تحقیقات و آزمایشات متعدد  و برخلاف انتظار ویل که به دنبال ریشه کنی آلزایمر بود، تبدیل به حیوانی باهوش می شود که قدرت هوش او تقریباً نزدیک به انسان است!. این نتیجه شگفت انگیز باعث می شود تا ویل تحقیقات خود را در این باره گسترش دهد اما رفتاری پرخاشگرانه از قیصر باعث می شود تا او را به قفس دیگر میمون ها بفرستند. سپس قیصر با حضور در کنار میمون ها ، صفت حیوانی اش را باز می یابد و با توجه به هوش فوق العاده ایی که دارد، رهبری میمون ها برای مبارزه علیه انسان ها را برعهده می گیرد و حالا انسانها باید خود را برای مبارزه با دسته میمون ها آماده کنند و...

مانطور که گفتم « ظهور سیاره میمون ها » یک بازسازی صرف از « سیاره میمون ها » نیست و نگاهی متفاوت و ریشه ایی به این داستان دارد. در اینجا قرار است به چگونگی تسخیر زیستگاه انسانها توسط میمون ها بررسی شود و « ظهور سیاره میمون ها » هم به خوبی توانسته این روایت را پیش ببرد. روایت داستان در « ظهور سیاره میمون ها » بسیار منطقی تر از آن است که تصور می کردم. « ظهور سیاره میمون ها » فیلمی بسیار هیجان انگیز با ضرباهنگ مناسب است که هم در بخش اکشن و هم در بخش درام ، تماشاگرش را راضی می کند. در بخش ابتدایی فیلم ما شاهد ارتباطات عاطفی بین یک پسر و پدر هستیم که سعی در نشان دادن وجود عشق در میان انسانهاست. این عشق زمانی بیشتر به چشم می آید که ویل به شامپانزه قدرت ادراک و فهم می دهد و به این ترتیب این دو هم با یکدیگر ارتباط عاطفی برقرار می کنند اما با به اصل خویش برگشتن این شامپانزه ، اکشن فیلم آغاز می شود!. در بخش اکشن هم انسجام و قاب بندی های مناسب سینمایی مشاهده می شود که بسیار هیجان انگیز است. نکته جالب درباره این فیلم این است که « ظهور سیاره میمون ها » بعضاً اشاراتی هم به اولین فیلم ساخته شده براساس این داستان می زند، به عنوان مثال در صحنه ایی ، نگهبان حیوانات در  تلویزیون در حال تماشای یکی از فیلمهای چارلتون هستون است. یا اینکه دوست صمیمی قیصر که یک اورانگوتان است ، موریس نام دارد! که اشاره ایی دارد به بازیگر فقید بریتانیایی به نام موریس ایوانز که در نخستین فیلم حضور داشت. البته بهترین و خاطره انگیز ترین این اشارات به دیالوگ معروفی است که چارلتون هستون در « سیاره میمون ها » آن را به زبان می آورد و آن این بود « دستای نفرت انگیزت رو ازم بکش ، تو یه میمون کثیفی! » ، حالا این دیالوگ بار دیگر در یک صحنه بسیار هیجان انگیز و جالب تکرار می شود و همانطور که می شد پیش بینی کرد، صدای سوت و کف تماشاگران را به همراه می آورد.

اما به نظرم نباید چندان درباره فیلمنامه و ساختار روایی « ظهور سیاره میمون ها » صحبت کرد چون هدف سازندگان این نبوده که شما را با دیالوگ های بیهوده سرگرم کنند. مهمترین نکته درباره « ظهور سیاره میمون ها » جلوه های ویژه فوق العاده آن است که همه تماشاگران را انگشت به دهان نگه خواهد داشت. ما در سالهای قبل در فیلمهایی نظیر « ارباب حلقه ها » ، « کینگ کنگ » و « آواتار » شاهد استفاده از تکنیک موشن کپچر برای هرچه بیشتر طبیعی نشان دادن موجودات تخیلی فیلم بوده ایم اما این تکنولوژی در « ظهور سیاره میمون ها » نسبت به گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است و شما اینبار بیشتر از همیشه می توانید موجودات تخیلی فیلم را باور کنید. یکی از دلائلی که قیصر در این فیلم تا بدین حد طبیعی کار شده ، حضور شخص مهمی به نام اَندی سرکیس در پشت صحنه فیلم است. همه شما بدون شک شخصیت « گالوم » در سه گانه « ارباب حلقه ها » و آن حرکات نرم بدنش که همگی آن براساس تکنیک موشن کپچر بود را بخاطر دارید، در این فیلم هم اَندی سرکیس در نقشی نسبتاً مشابه تصمیم گرفته تا به شخصیت قیصر روح و جان بدهد و در یک کلام ما را ذوق رده کند!. جلوه های ویژه این فیلم به نظرم می تواند در اُسکار امسال حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد.

در « ظهور سیاره میمون ها » انسانها نقش کمتری نسبت به میمون ها دارند به همین دلیل اغلب بازیگران این فیلم فرصتی برای خود نمایی پیدا نکرده اند. جیمز فرانکو در نقش ویل کاملا قابل قبول و باورپذیر است اما در صحنه های مشترک بین او و قیصر ( منظورم همان شامپانزه هست!)  ، این قیصر است که نگاه ها را به سوی خود جلب می کند. البته بازی جان لیتگاو در نقش پدری که آلزایمر دارد، واقعا قابل تحسین است.  اما بهترین بازیگر فیلم بدون شک اَندی سرکیس در نقش قیصر است. وی اگرچه بصورت رسمی در این فیلم بازی نکرده و تنها حرکات بدنش را تحویل شخصیت قیصر داده اما با اینحال بیشترین زحمت را در بین بازیگران فیلم کشیده است. احساسات و میمیک صورت قیصر که بسیار ظریف کار شده اند ، حاصل زحمت و هنر اَندی سرکیس است. در این بین یک اورانگوتان بی نظیر هم وجود دارد که به عنوان محافظ شخصی قیصر انجام وظیفه می کند!. مطمئنم که شما با دیدن این اورانگوتان و حرکات فوق العاده اش ، چشم از او برنخواهید داشت.

در آخر باید بگویم که « ظهور سیاره میمون ها » یک سورپرایز بزرگ برای تابستان بود که همه تماشاگران را غافلگیر کرد. با تماشای فیلم کهنه و حوصله بر « سیاره میمون ها »  اثر تیم برتون ، تقریباً مطمئن بودم که « ظهور سیاره میمون ها » هم تلاشی بی نتیجه برای موفقیت در گیشه است اما حالا با اطمینان می گویم که « ظهور سیاره میمون ها » را باید دید. حتی اگر تابحال نامی از این میمون ها و ماجرای تسخیر سیاره توسط آنها را نشنیده اید ، پیشنهاد می کنم این فیلم را تماشا کنید و از جلوه های ویژه آن لذت ببرید.

دانلود تریلرRise of the Planet of the Apes

نویسنده :علی ملکی